لارنگوسکوپ چیست؟ حنجره قسمتی از راه هوایی است که بین دهان و نای قرار دارد و به عنوان تارهای صوتی نیز شناخته می شود. زمانی که بیمار به تنفس مصنوعی نیاز دارد، یک لوله به نام لوله تراشه از طریق دهان یا بینی وارد نای می شود. پزشک با استفاده از لارنگوسکوپ زبان کوچک را به آرامی به سمت بالا هدایت می کند تا بتواند از درستی مسیر لوله و هدایت صحیح لوله به سمت ریه ها اطمینان حاصل کند. این دستگاه به شکل تیغه هایی در سایز های گوناگون و در انواع یک بار مصرف، فایبرگلاس و فلزی(قابل اتوکلاو) ساخته می شود. ساختار لارنگوسکوپ: لارنگوسکوپ شامل یک دسته است که به تیغه هایی که دارای یک منبع نوری هستند متصل شده است. در داخل دسته باتری قرار می گیرد. لارنگوسکوپ هایی که دارای لامپ هستند، یک مسیر فیبر نوری ظریف از لامپ به انتهای تیغه کشیده شده است و پزشک به کمک نور آن می تواند مسیر رسیدن تیغه تا حنجره را ملاحظه کند. تیغه های لارنگوسکوپ از نظر شکل ظاهری دارای سه نوع هستند: تیغه خمیده(مکینتاش)، تیغه راست(میلر) و تیغه نیمه خمیده(هاین) که دو نوع اول کاربرد بیشتری دارند. تیغه خمیده(مکینتاش) بیشترین کاربرد را دارد. این تیغه آسیب کمتری به دندانها و اپی گلوت وارد می کند و فضای بیشتری برای عبور لوله تراشه ایجاد می کند. در مقابل تیغه مستقیم دید بهتری برای دهانه گلوتیک به وجود می آورد و معملا در اطفال کاربرد بیشتری دارد. ...