کتاب «ساندویچ ژامبون» نوشته‌ی «چارلز بوکفسکی» شاعر و نویسنده تاثیرگذار آمریکایی است که علی امیر ریاحی آن را به فارسی برگردانده است. این رمان در سال 1982 نوشته شده است. مترجم در مقدمه می‌گوید: «عده‌ای معتقدند بوکوفسکی با این عنوان به زندگی خودش اشاره دارد که مانند تکه گوشتی میان دو نان گیر افتاده. در زندگی نامه‌های فارسی ای هم که از بوکوفسکی ترجمه شده، رمان را «ساندویچ ژامبون با نان چاودار» ترجمه کرده اند.» با این جمله‌ها وارد جهان داستان می شویم: «اولین چیزی که یادم می‌آید، مخفی بودن زیر یک چیزیست. زیر یک میز. من پایه ی میز را میدیدم، پای آدم‌ها را، و بخشی از رومیزی را که آویزان بود. آن زیر تاریک بود و من آن زیر بودن را دوست داشتم. به گمانم در آلمان بودیم، و من یک یا دو سال بیشتر نداشتم. سال 1922. من زیر میز حس خوبی داشتم و ظاهرا هیچکس از بودن من در آنجا خبر نداشت. نور روز تابیده بود بر روی فرش و پای آدمها. من نور روز را دوست داشتم. پای آدمها چندان جالب نبود، نه چنان‌که رومیزی آویزان، نه چنان‌که پایه میز، نه چنان‌که نور روز. بعد، دیگر هیچ چیز نبود... و بعد یک درخت کریسمس. شمعها. پرندگان تزئینی: پرنده هایی با شاخه های کوچک توت بر منقارشان. یک ستاره. دو مرد درشت که دعوا میکنند و فریاد می‌کشند. آدم هایی که میخورند. آدمهایی که همیشه در حال خوردن اند. من هم. قاشق من خراب بود و من برای غذا خوردن مجبور بودم قاشق را با دست راست بردارم. ...