در یک کارگاه کوچک چوبی، هنرمندی هر روز به دنبال خلق چیزی بود که هم ساده باشد و هم پرمعنی. یک روز، وقتی به کاکتوس روی طاقچه‌اش نگاه می‌کرد، ایده‌ای به ذهنش رسید. او فهمید که کاکتوس، با تمام سادگی و خارهایش، نماد قدرت و سازگاری است. او تصمیم گرفت این مفهوم را به یک اثر هنری تبدیل کند. با چوب‌هایی که از جنگل جمع کرده بود، پایه‌ای برای جاکلیدی ساخت و روی آن گلدان‌های کوچک چوبی طراحی کرد. در هر گلدان، یک کاکتوس مینیمال و دست‌ساز جای گرفت. این کاکتوس‌ها نه فقط زیبایی طبیعی را به دیوار می‌آوردند، بلکه یادآوری بودند که زندگی، حتی در شرایط سخت، همیشه راهی برای رشد پیدا می‌کند. هر بار که کسی کلیدهایش را به این جاکلیدی آویزان می‌کرد، انگار به خود می‌گفت: «همان‌طور که کاکتوس دوام می‌آورد، من هم می‌توانم».