راحتی و تهویه: اغلب از پارچه‌های تنفس‌پذیر و کشسان برای راحتی و جلوگیری از تعریق دست استفاده میشه. پدگذاری: در قسمت کف دست پدهایی برای جذب لرزش و راحتی بیشتر در مسیرهای طولانی قرار داده میشه. چسبندگی: کفی دستکش‌ها معمولاً با موادی مثل سیلیکون یا چرم مصنوعی پوشیده میشه تا چسبندگی خوبی به فرمان داشته باشه. دوام: با استفاده از مواد با کیفیت و دوخت محکم، سعی میشه که دستکش دوام بالایی داشته باشه. طراحی: در مدل‌های مختلف، طراحی‌های متنوعی برای انواع دوچرخه‌سواری (جاده، کوهستان، شهری) و سلیقه‌های مختلف ارائه میشه. جنس: پشت دستکش: لایکرا (Lycra) یا اسپندکس (Spandex): برای کشسانی، راحتی و تهویه. مش (Mesh): برای تهویه بیشتر و جلوگیری از تعریق. نایلون (Nylon) یا پلی استر (Polyester): برای دوام و مقاومت در برابر سایش. کف دستکش: چرم مصنوعی (Synthetic Leather) یا جیر مصنوعی (Synthetic Suede): برای چسبندگی خوب، دوام و مقاومت در برابر سایش. سیلیکون (Silicone): برای افزایش چسبندگی و جلوگیری از لیز خوردن دست. ژل (Gel) یا فوم (Foam): به عنوان پد در نقاط فشار برای جذب لرزش و راحتی بیشتر.