از برگ های خشک شده کاکوتی در ماست یا دوغ استفاده میشود و بذر آن به عنوان یک داروی گیاهی شناخته میشود. عطر آن نزدیک به آویشن و نعنا و گل‌ های آن نیز بنفش است. این گیاه گاهی آویشن نیز خوانده می شود و با آن هم خانواده است. در آذربایجان به آن کهلیک اُتی به معنای (علف کبک) می‌گویند.