پارچه فروش با دیدن پرواز درناهای سفید که بر فراز آسمان می گذشتند با خود اندیشید کاش می توانست پارچه ای به لطافت و زیبایی پرهای این پرندگان داشته باشد. پس از این فکر به مغازه ی خود بازگشت و مشتری سحرانگیزی را در آنجا منتظر دید. او دختری جوان با زیبایی خیره کننده ای بود موهای بلند و صافش مانند شب سیاه بود پوستش به سفیدی برف و لبانش چون گل انار قرمز آنچه در ظاهر دختر به چشم می خورد حکایت از جذابیت و اصالت او داشت و لباس کیمونوی فاخری که پوشیده بود و آستین هایش روی زمین می کشید این امر را تصدیق میکرد. رنگ سفید لباس اورنگ کمیابی بود که فقط خانواده های مرفه از آن استفاده می کردند. مرد پارچه فروش وقتی که متوجه شد دختر جوان در انتخاب پارچه مردد شده است با پیشنهاداتی که به وی داد دست او را در خرید باز گذاشت. در نهایت دختر جوان شروع به صحبت کرد و با صدایی آرام و عجیب گفت: با من ازدواج میکنی؟