روزی در دل کهکشان‌ها، پادشاهی بود که از طلا ساخته شده بود، اما قلبش در دلِ شب می‌تپید… او به دنبال چیزی می‌گشت که زمان را در اختیار بگیرد، نه برای حکومت، بلکه برای لحظه‌ای ناب: لحظه‌ای که عشق از میان زمان عبور می‌کند. ستارگان، در پاسخ به خواسته‌اش، ساعتی آفریدند: بدنه‌اش از نور خورشید، و صفحه‌اش از عمق آسمانی که فقط در نیمه‌شب‌های صاف دیده می‌شود. طلایی از جنس سلطنت… سرمه‌ای از جنس راز… می‌گویند هر که این ساعت را به دست کند، نه فقط زمان را، بلکه نگاه‌ها را نیز در مشت خواهد داشت.