درباره کتاب : جمشید مشایخی حافظه‌ی حیرت‌انگیزی داشت. حتی قصه‌هایی که در کودکی شنیده بود از بر بود. اشعار بسیاری را از حافظ می‌خواند و جزئیات زندگی‌اش را از کودکی تا آخر عمر بدون اشتباه بیان می‌کرد. خوش صحبت بود و گرم و صمیمی. عاشق سرزمینش بود و خود را کوچک مردم می‌دانست. می‌گفت هرچه دارد از مردم دارد. در همه‌ی مراحل زندگی هنری‌اش با عشق و ایمان کار می‌کرد و جزو هیچ دسته و گروهی نبود. رُک و صریح تحسین و انتقاد می‌کرد. اما این کتاب بیوگرافی جمشید مشایخی نیست. او در گفتگو با مصاحبه‌کنندگان قصد معرفی خود را ندارد، بلکه می‌خواهد جوانانی که حرفه‌ی او را دنبال می‌کنند با گوشه‌ای از تاریخ تئاتر و سینمای ایران، آن‌طور که به چشم خود دیده و با گوش خود شنیده، آشنا شوند. اخلاق بازیگری را به آنها می‌آموزد؛ از مصائب حرفه‌ی بازیگری و از بزرگان تئاتر و سینما می‌گوید.