فیلم و فلسفه جلد چهارم: معرفت حصولی؛ معرفت حضوری فیلم نوشت: آلزایمر احمد رضا معتمدی رضا داوری اردکانی: گروهی شدیدا به آلزایمر مبتلا هستند و گمان می‌کنند که از همه هوشیارترند، مصیبت اصلی این نوع از آلزایمر است، ما به آزمایش و آزمایشگاه معتقد نیستیم؟ یا اینکه معنای آزمایش را گم و پس‌وپیش کرده‌ایم. زندگی خودش سراسر آزمایش است، ایمان اصلی‌ترین آزمایش زندگی است. منوچهر صدوقی سها: امر حضوری را حصولی می‌کنیم که بعد دوباره حضوری‌اش کنیم؟ چرا باید امری که رؤیت می‌کنیم و می‌بینیم، غایب کنیم تا بخواهیم دوباره با برهان عقلی حاضرش کنیم. ارزش فلسفی فیلم به این است که پنجره شهود را که با سیطره علم تجربی جدید به روی خود بسته‌ایم دوباره به روی معرفت ما می‌گشاید. نصرالله حکمت: آسیه قهرمان فیلم در انتهای شب تاریخ، هنوز مرگ این گمشده را باور نکرده بود و متذکر این غایب گمشده به نسلی بی‌باور بود. محمدرضا اصلانی: فیلم به واقعیت ارجاع نمی‌دهد، واقعیت را به زبان ارجاع می‌دهد، و از این جهت وارد عالم سینما و زبان سینما شده است. جعفری جوزانی: چیزی که در آلزایمر می‌بینیم فلسفه در یک اتفاق سینمایی است، ژان پل سارتر از فلسفه به سینما آمد فیلم‌نامه نوشت. سینما جای فلسفه نیست سینما زبان حس است، کار زیبایی که معتمدی کرده است با زبان حس، هزار پرسش فلسفی در ذهن من ایجاد می‌کند.