#گز_انگبین #گز_خوانسار #خشک_انگبین #شهد_پارسی نام لاتین Persian Manna رنگ طبیعی: دانه‌های ریز شکر رنگ رنگ با سفید مایل به زرد و در صورتی که نا خالصی‌هایی برگ‌های گیاه مولد را داشته باشد، قطعات سخت به رنگ سبز کمرنگ است. گیاه میزبان: گون گزی با نام علمی Stragalus adcendens به عربی طرفا یا طرفت المن واتل یا درخت گز تاماریکس گالیکا یا Tamarix gallica رویشگاه ها: خوانسار، فریدن و اطراف آن در رشته کوه زاگرس، مناطقی از چهارمحال و بختیاری. در سایر مناطق کشور (البرز مخصوصا مرو آباد و عباس آباد، نزدیک پل جاجرود – در جنوب ایران شیراز، آبادان ، بوشهر – در غرب ایران و همچنین در کرمان و بلوچستان) نیز از این درختچه می روید ولی پشه ندارد و گز انگبین به دست نمی آید . ترکیبات: 30تا42درصد قند احیا کننده فروکتوز، درصدی قندهای چندتایی (پلی ساکاریدها، لولوز و … )، 2تا3 درصد ساکارز ، 1تا5 درصد خاکستر، 14تا20 درصد رطوبت، 3تا8 درصد ترکیبات غیرمحلول در آب (مانند ذرات گیاهی) و 2تا3 درصد موسیلاژ، صمغ، الکل، موادمعدنی و عوامل زنده می باشد. به طور کلی عاری از گوگرد، ازت، تانن، آلکالوئید، و هالوژنها (کلر، برم و ید) است. حاصل هیدرولیز اسیدی پلی ساکاریدهای موجود در مان گون، گلوکز، زایلوز و مانوز می‌باشد. برخی خواص: ملین و تسکین دهنده است که می تواند در دردسینه و التهاب ریه موثر واقع شده و ناراحتی تنفسی را تا حدودی رفع کند. ...