کدو خورشتی گرد سبز، نمونه‌ای پرطرفدار از گونه Cucurbita pepo، به خاطر شکل کروی منحصربه‌فرد و رنگ سبز تیره یا کم‌رنگ‌تر آن شناخته می‌شود. این کدو که گاهی با نام “کدو برجسته” یا “کدو سبز چاله‌دار” نیز یاد می‌شود، در آشپزی ایرانی و شام‌های خانوادگی کاربرد گسترده‌ای دارد. طعم خفیف تلخی که برخی ارقام آن دارند، به ویژه در خوراک‌های مثل خورشت کدو سبز، سوپ گیاهی، و سالاد شورم به طعم غذا جذابیت می‌دهد. در مناطق مرطوب شمال ایران مانند گیلان و مازندران، کشت آن رایج است، زیرا رطوبت بالا و خاک‌های لجنی شرایط رشد مطلوبی فراهم می‌کنند. این سبزی به عنوان منبع غنی از ویتامین K، منیزیم، و فیبر طبیعی شناخته می‌شود. فیبر بالای آن به بهبود گوارش کمک می‌کند، در حالی که کالری آن بسیار پایین است و در رژیم‌های کاهش وزن مفید است. محتوای کلروفیل موجود در پوست و برگ‌های آن نیز آنتی‌اکسیدان‌های مفید در برابر استرس اکسیداتیو ارائه می‌دهد. دانه‌های این کدو هم قابل مصرف هستند و به عنوان منبع سالم منیزیم و روی استفاده می‌شوند. با این حال، بر خلاف کدو زرد که بیشتر در فرم رنده‌ای مصرف می‌شود، کدو سبز گاهی در آب‌پزی‌ها یا به صورت شورترش استفاده می‌شود.