سیکادها تنه ای استوانه ای دارند که معمولاً منشعب نمی شود. با این حال، برخی از انواع سیکادها مانند Cycas zeylanica می توانند تنه خود را منشعب کنند. راس ساقه توسط برگ های تغییر یافته ای به نام کاتافیل محافظت می شود. برگ‌ها مستقیماً از تنه رشد می‌کنند و معمولاً وقتی بزرگ‌تر می‌شوند سروع به ریزش می کنند و تاجی از برگ‌ها در بالا باقی می‌مانند. برگ ها به شکل گل سرخ رشد می کنند و شاخ و برگ های جدیدی از بالا و مرکز تاج ظاهر می شوند. تنه ممکن است دفن شده باشد، بنابراین به نظر می رسد که برگ ها از زمین بیرون می آیند، بنابراین به نظر می رسد که گیاه یک روزت پایه است. برگها به طور کلی به نسبت اندازه تنه بزرگ و گاهی حتی بزرگتر از تنه هستند. برگها به شکل پرهای پرنده، پینه، با ساقه برگ مرکزی که از هر طرف ساقه، عمود بر آن، «دنده‌های» موازی بیرون می‌آیند. برگها معمولاً یا مرکب هستند (ساقه برگ دارای برگچه هایی است که به صورت “دنده” از آن بیرون می آیند)، یا دارای لبه های (حاشیه) آنقدر عمیق بریده شده (برش خورده) هستند که به نظر ترکیبی می رسند.