مهدویت پژوهی به عنوان یک حوزه مطالعاتی دارای ظرفیت های عظیم دانشی و رویکردی و کارکردی است ظرفیت های دانشی مهدویت پژوهی در قالب گرایش، رشته و چند رشته قابل توجیه می باشد و ظرفیت های رویکردی مهدویت پژوهی در قالب تأثیر گذاری در حوزه های مختلف فرهنگی، اعتقادی، اجتماعی، تمدنی خودنمائی می کند و ظرفیت کارکردی مهدویت پژوهی، در گستره فردی و اجتماعی، مذهبی و فرامذهبی، دینی و فرادینی، این جهانی و آن جهانی، نمایان می شود. مهدویت پژوهی به عنوان حوزه معرفتی دارای انتظام ساختاری و انسجام دانشی بوده و با این نگاه دارای موضوعی به نام مهدویت و غایتی به نام پژوهش های مهدوی می باشد. مهدویت پژوهی از نظر مسائل، از سوئی به جهت اقبال عمومی و فراگیر مسلمانان و از سوی دیگر به جهت نیازمندی و مطالبات عمومی مردم و از دیگر سو به جهت نثار حجم عظیمی از شبهات و ایرادات از طرف دشمنان و مخالفان مهدویت، پرگستره و پردامنه شده است. بطوری که پاسخ دقیق و درخور به این حجم عظیم از مسائل و شبهات بدون کاربست روش و بدون طرح روش شناسی ممکن نمی باشد. بر این اساس بحث روش شناسی برای حوزه مهدویت پژوهی به جهت فربگی مسائل و تکثر و تنوعات مختلف آن که تداعی گر گوناگونی و چند تباری مسائل مهدویت پژوهی است، ضروری می باشد. ...