کتاب نفیس کشکول از مشهورترین تألیفات محمد بن عزّالدین حسین (953ق 1031/1030ق) متخلص به بهائی و معروف به شیخ بهائی و بهاءالدین عاملی متوفای (1030ق) است. کتاب کشکول در اصل در سه جلد و به زبان عربی و فارسی بوده است. کتاب حاضر در یک جلد قطور و به زبان فارسی ترجمه شده است. اشعار گوناگون، فرازهایی حکیمانه و اشاره به جملات ناب و نغز حکما و عرفا و علمای اخلاق اسلامی، ایرانی و یونانی، بخش‌های مختلف کتاب را تشکیل می‌دهد. معنای کشکول، کشیدن به دوش است. کَشْ به معنای کشیدن و کول، دوش و کتف را گویند و چون معمولا درویشان، زنجیر کشکول را روی دوش می‌انداختند، آن‌را کشکول خواندند. مردم در حد وُسع خود به آن‌ها کمک می‌کردند و هر کس چیزی در کشکول می‌انداخت و هر گاه کشکول را خالی می‌کردند، همه چیز در آن پیدا می‌شد. از این رو کتاب را کشکول می‌گفتند چون در بر دارنده هر نوع مطلبی بود. انگیزه تألیف نویسنده کتاب خواسته است تاریخ ادب دوران پس از عصر کلاسیک و پیش از عصر جدید را در ادب عرب که کمتر مورد تحقیق قرار گرفته، تا اندازه‌ای روشن کند. شخ بهایی در مقدمه کشکول گفته که چون از تالیف کتاب مِخلاه(=توبره) ...