نوزادی از گرسنگی در ساوانای آفریقای شرقی گریه می کند. سینه های مادرش خشک شده، گرسنه است. گاوها از بین رفته اند، در روستا غذا نیست، دیگر باران نمی بارد؛ زیرا دریاها گرم و بادهای بارانی ضعیف شده اند. کودک به دلیل تغییر آب و هوا گریه می کند. در دنیای دور، پدری بنگالی برای دختران مرده اش گریه می کند که بر اثر ریزش کارخانه ای در داکا، پایتخت کارخانه های بهره کشی بنگلادش، زیر انبوهی از بتن دفن شده اند. هر کارخانه با پایین ترین قیمت مناقصه ساخته می شود. ساعت های کار طولانی است، دستمزدها ناچیز و معمولا کارفرماها زور گواند. وقتی به آنها گفته شد که دیوارهای هشت طبقه رانا پلازا كاملا ترک خورده، هیچ عکس العملی نشان ندادند. این ریزش باعث کشته شدن 1183 نفر از کارگران شد. کارخانه های ایمن هزینه بیشتری دارند. کارخانه ایمن، یعنی سود کمتر برای پریمارک و نیمی از خرده فروشان مد. در فاصله نیم مایلی از خیابان شیک و گران قیمت، یک مرد معلول خود را حلق آویز می کند. حقوق و مزایای وی قطع شده و نمی تواند معیشت خانواده خود را تأمین کند. وی در برنلی انگلستان، دهمین کشور ثروتمند جهان، خود را حلق آویز کرد. او تنها نیست. اکنون یک میلیون انگلیسی از بانک های مواد غذایی استفاده می کنند و او فقیر فقیرتر می شود.