کتاب چنین گفت زرتشت، مهمترین و مشهورترین اثر فریدریس ویلهلم نیچه است. شخصیت اصلی این رمان فلسفی شخصی به نام «زرتشت» است که نامش از زرتشت پیامبر گرفته شده است. نیچه در این کتاب عقاید خود را از زبان این شخصیت بیان داشته است. کتاب چنین گفت زرتشت، که مهمترین اثر نیچه است حاوی نظریاتی چون «ابرانسان» و «بازگشت جاودانه» به کاملترین صورت و مثبت ترین معنی خود است. زرتشت پس از ده سال عزلت در کوه های آلپ احساس می کند که می خواهد شهد خرد خویش را به انسان ها بچشاند، پس به شهر فرود می آید؛ اما مردم به صدای برخاسته از الهام گوش نمی دهند، زیرا جز به کف زدن برای بندبازی های یک بندباز توجه ندارند و به سخنان او که آنها را نمی فهمند می خندند. پس زرتشت باید حواریونی برای خود برگزیند که بتواند «گفتارهای» خویش را که تحقیر آرمان های کهن است و به سبک کتاب های مقدس کهن چون اوستا و انجیل می باشد، خطاب به آنها بیان کند. نخستین گفتار تمثیلی است با عنوان «سه دگردیسی» که در آن می توان چگونگی تحول روح انسانی را درک کرد، از اطاعت که با نماد شتر نشان داده می شود گرفته تا نفی شدید که با نماد شیر مجسم می شود، و تصدیق محض که کودک تجسم آن است.